Verslag en foto's wandeling 28 augustus 2025 : Turnhouts Vennengebied, wandeling in 8-vorm.
Verslag en foto's volgen
Verslag en foto's wandeling 31 juli 2025 : Cartierheide en Hapertse Heide in Nederland
Met z'n twaalven komen we samen op de parking van de "Negende Zaeligheyt". De verlofperiode en de natte weersvoorspelling zitten daar waarschijnlijk wel voor iets tussen.
Voorlopig is 't nog droog, een dapper zonnetje komt ons zelfs aanmoedigen.
Op weg dan, eerst enkele paadjes door 't bos met voornamelijk naaldhout. Stilaan naderen we de Cartierheide, waar we dwars doorheen wandelen. De heide staat nog niet helemaal in bloei; die is trouwens grotendeels overwoekerd door het pijpenstrootje.
Als we dan eindelijk aan een bank komen, is Leo daar met allerhande snoepjes, hij is immers jarig vandaag. Nog even twijfelen of we de juiste weg volgen, want in Nederland knooppunten volgen is niet zo eenvoudig als in België. We kunnen het dus niet laten om toch even verkeerd te lopen.
Knooppunten verdwijnen of er komen er bij. Na 2 jaar is de kaart hopeloos verouderd.
Eindelijk naderen we dan de grens met België, waar we neerstrijken in herberg "het Wilde Zwijn". Het is er al aardig druk: de zon is nog van de partij, dus de meesten zitten op 't terras. Op het einde van onze lunch breekt echter een hevige plensbui uit, die gelukkig voorbij is als we terug op stap gaan.
Het zonnetje blijft ons nog verblijden tot halfweg de namiddag, dan lopen we in het voorspelde gedruppel. De groep is ondertussen in 2 gesplitst, en allebei lopen we alweer verkeerd. In de regen komen we allen terug aan de "Negende Zaeligheyt".
Nog een drankje op het overdekt terras, om daarna terug huiswaarts te keren.
Bedankt Paul voor de wandeling.
Verslag en foto's wandeling 26 juni 2025 : Ertbrandbos en Mastenbos
Onze maandelijkse wandeling op 26/6/2025: doeme toch! Sinds lang de enige regendag
Het resultaat: acht stoere wandelaars, 4 vrouwen en 4 mannen. Zoals altijd een gezellige bende die al kletsend de regen trotseren.
Deze mooie wandeling door bos, langs velden en Antitankkanaal zou meer schitteren in een zonnestraal.
Aan de oude molen van Put , 4 betonblokken, houden we een fotosessie, waarna we aan de overkant van het Antitankkanaal terug wandelen naar het Fort van Ertbrand.
Op naar De Bosduif, waar Marijke ons vervoegt om een verzorgde lunch te verorberen.
De namiddag in het Mastenbos verloopt zonniger en wordt afgesloten met... jawel, een terrasje in De Bosduif
Opnieuw een mooie natuurwandeling in goed gezelschap.
Rita en Els
Verslag en foto's jaarlijkse citytrip in België 29 mei 2025 - Beringen
Een dubbeldekker bus voor slechts 29 mensen; plaats genoeg. Omdat het een feestdag is, zijn we al op een uurtje aan de BE-mine. Het infokantoor is nog niet open, maar het mijnwerkerscafé wél, waar we een koffietje of iets anders kunnen genieten.
Dan is het tijd om de groep te splitsen en de gidsen te volgen langs het mijnwerkerspad.
De gids is zelf in zijn jeugd nog enkele jaren mijnwerker geweest, dus hij weet waarover hij spreekt, op een ludieke manier. Hij kreeg toen een groen gekleurde lamp mee, om te laten zien dat hij een "groentje" was, want vanaf 14 jaar konden ze de mijn in, naar beneden.
We komen te weten hoe de mijnwerkers op elkaar geperst op 55 seconden 800 m diep gebracht werden, waar ze in ongelooflijke omstandigheden het harde werk deden. We zien de machinekamers voor de bediening van de schachten, de badplaatsen en het materiaal dat beneden gebuikt werd.
Nadien gaan we nog naar een ondergrondse simulatie, kortom een zeer interessante rondleiding.
We komen terug uit in het mijnwerkerscafé, om ons middagbroodje te eten. Het café wordt gerund door vrijwilligers, die plezier in hun werk hebben.
Daarna hebben we nog even tijd om naar het duikerscentrum te gaan kijken, doch vandaag zijn er geen duikers , maar speciaal voor ons wordt de deur open gedaan, zodat we de talrijke bontgekleurde visjes en vissen in het grote aquarium kunnen bewonderen.
Daarna splitst de groep terug: de stappers gaan op één van de twee terrils het uitzicht bewonderen, en de anderen volgen de gids om de omgeving te verkennen.
Eerst de Turkse wijk waar de oudste huisjes staan. De Fatih moskee wordt bezocht, maar de schoenen moeten uit… De glasramen van de mijnkathedraal zijn in beton in plaats van in lood gelegd, schijnt een unicum te zijn in de wereld.
De wijk waar de ingenieurs woonden is merkelijk mooier, met grotere huizen; op het kioskplein zijn de huizen zelfs in spiegelbeeld gebouwd.
Terug in het mijnwerkerscafé, zitten de stappers daar reeds. Waar er vroeger enkel melk gedronken werd, staan er nu veel koolputtersbieren op tafel… terwijl er veel gelachen wordt.
Op naar ons avondmaal in de Mia Mensa, een voormalige machinekamer is omgebouwd tot restaurant voor groepen, zo zitten we gezellig bij elkaar zonder andere mensen te storen met ons lawaai. Het eten is lekker, verzorgd en met de glimlach opgediend.
Maar dan is het tijd om terug huiswaarts te keren. Iedereen voldaan en iets wijzer wat mijnbouw betekent. Het weer was niet schitterend, maar we werden niet nat en in de namiddag konden we nog van een schuchter zonnetje profiteren.
Maria en François, bedankt voor de prachtige dag
Tot de volgende.
Verslag en foto's wandeling 24 april 2025 : Meerle
Ze hebben het voorspelt – Regen ! Nodig voor de natuur – niet echt leuk om te wandelen.
Afspraak aan Café De Posthoorn in Meerle. Gelukkig regent het even niet want de cafébaas dacht dat we pas om 10u zouden komen. Gelukkig kunnen we toch nog even genieten van een kopje koffie of thee en een sanitaire stop. Nadat iedereen zijn wens voor de lunch heeft doorgegeven vertrekken we met 19 wandelaars richting Den Rooy.
Dit mooie bos van Natuurpunt ligt er vandaag nog niet te nat bij, een plasje hier en daar houdt ons echt niet tegen. Bij een korte stop worden we al getrakteerd door Paul met een paaseitje.
We steken de baan over en wandelen verder naar de Heilig Hart Kapel aan het begin van den Elsakker. Hier houden we nog even halt voor - ja alweer een tractatie. Deze keer komt de chocolade van Rita en Vera – beiden net jarig geweest.
Dan beginnen we eindelijk aan de Smokkelroute. Op de kaart hebben we al even gezien waar we de grens zullen oversteken. Normaal is het hier door de zandgrond vrij droog om te wandelen, nu iets minder. Maar dat kan de pret niet drukken. Het regent nog steeds, afwisselend iets minder, dan weer iets meer maar nooit echt hard en iedereen blijft genieten van de afwisselende natuur en het leuke gezelschap. Nog een fotomomentje aan de grens (brugje over de Strijbeekse beek) en dan op naar het volgende mooie stuk van de wandeling "De Goudbergen". Hierna – we hebben dan ongeveer 8km gewandeld - komen we aan de middagstop.
In "De Smokkelaar" kunnen we onze jassen een beetje laten opdrogen. Binnen wacht Peter ons op en staan de tafels al klaar. Na deze gezellige middagstop met lekker eten en wat gedoe met de rekening vertrekken we om 14u met 20 wandelaars terug richting België.
Nog altijd lichte regen maar het lijkt nu een beetje warmer. Nog even een groepsfoto en dan naar de Strijbeekse heide. Alweer een mooi stukje natuur. Aan het Zwarte Goor (een groot ven) houden we nog even een stop om te genieten van het uitzicht en nog iets te snoepen. Iets verderop wandelt Eddy rechtdoor omdat het langs daar iets droger zou zijn, dit was niet echt het geval maar voor de wandeling maakt het geen verschil.
We steken de baan over en komen na het oversteken van de grens opnieuw in den Elsakker.
Uiteraard moet het oversteken nog even gevierd worden met een snoepje – Monique heeft nog koekjes bij en er is nog chocolade.
Verder door het bos terug naar de Kapel. Nu wandelen we nog een stukje over de weg van deze morgen. Bijna wandelen we te ver maar we zien nog net op tijd het veldweggetje. Op het einde van deze weg komen we terug in de bewoonde wereld en terug aan ons startpunt.
Nog even napraten in het café en dan iedereen hopelijk zonder teveel file terug naar huis.
Uiteindelijk viel het weer nog mee, was het een mooie wandeling en was het weer een supper gezellige wandeldag!
Bedankt Vera en Eddy
Verslag en foto's wandeling 27 maart 2025 : Stappersven en Heidewandeling in Kalmthout
17 personen verzamelden aan De Ster op deze zonovergoten ochtend.
Via een rustig bos kwamen we bij Het Stappersven, waar we op het ponton uitkeken over deze mooie plas, die we helemaal rondliepen.Onderweg trakteerden Maria en François met chocolade- klokjes en ook Nicole was gul met haar zuurtjes.
Aan de uitkijktoren beklommen de meesten de 120 treden, om van daar te genieten van het prachtige steppe-achtige landschap.We zetten onze wandeling rustig keuvelend verder, het laatste stukje evenwel langs de baan. In het verzorgde Arboretum nuttigden we ons middagmaal .
In de namiddag hadden we de pech dat, ondanks vier weken droogte, het Langven nog steeds uitgezet was, waardoor we op onze stappen moesten terugkeren.Mede dankzij het zalige zonnetje liet niemand de moed zakken om de volle 18 km uit te stappen.Aan nieuwe uitkijktoren was Remi wel de enige die opnieuw naar boven ging Een welverdiend drankje nuttigden nog een groepje in de Heihoeve, om deze lentedag af te sluiten.
Els en Rita - bedankt voor deze mooie wandeling
Verslag en foto's wandeling 27 februari 2025 : Parkwandeling Brasschaat
De "maidentrip" van Paul en Ria voor onze club. En de weerman had niet al te best weer voorspeld: voorjaarsbuien, een winterse bui mogelijk en al maartse buien, enfin, allemaal nat.
Doch bij het opstaan is er al een schuchter zonnetje en als we bijna ons doel bereikt hebben, staat daar Ria, en een beetje verder Paul om ons gemakkelijk naar de parking te loodsen.
Met 19 vertrekken we en we zijn al direct in het park van Brasschaat. Langs een paar vijvers (één van de lievelingsplekjes van Ria), over een bruggetje en verder langs de obelisk, uit 1884; een geschenk van de ambassadeur van de koning van het Vaticaan, aan zijn broer Armand Reusens, toen burgemeester van Brasschaat. Ondertussen is er nog steeds een zonnetje dat ons vergezelt.
Paul laat zich uit over het slechte onderhoud van het park. Maar al spoedig stappen we door het Peersbos, het oudste wandelbos van de provincie Antwerpen. Ondertussen kunnen we de mooi meanderende Laarse beek bewonderen. Zo zijn we op het grondgebied van Schoten gekomen (nog steeds in het Peerdsbos), waar we even halt houden om een beetje energie op te doen via een snoepje.
Als we onze middagstop naderen, heeft het nog steeds niet geregend, alhoewel er nu een paar wolkjes komen aandrijven. Restaurant Hemelhoeve is nog niet geopend, dus maken de meesten nog een klein ommetje. Een lange tafel staat voor ons klaar, want er zijn 5 leden bijgekomen, waarvan er 2 de namiddagwandeling zullen meedoen.
Tijdens de namiddagwandeling komen we voorbij de Peperbus, een jachtpaviljoen, waar Ria de beste jeugdherinneringen heeft. Tijd voor een groepsfoto. Aan de andere kant zien we het kasteel.
Het onvermijdelijke gebeurt: het begint te druppelen, doch tegen de tijd dat iedereen zijn regenbescherming heeft bovengehaald, is het al over. Verder wandelen, en hier en daar zien we al voorjaarsbloeiers.
Het was een verrassend mooie en gevarieerde wandeling, dat verdiend een applaus voor Paul en Ria, terwijl we in de Hemelhoeve nog een drankje genieten. Maar ook de snoepers onder ons halen hun hartje op: smoutebollen, wafels, laquemans …
Op de terugrit huiswaarts, begint het zowaar te regenen. De weergoden zijn ons dus niet vergeten…
Verslag en foto's wandeling 30 januari 2025: groene long rond Deurne
Er was regen voorspeld, en de weergoden houden zich eraan. Dat scheelt natuurlijk in het aantal wandelaars, maar onze vaste ploeg is zoals steeds van de partij. Na een week zon in Oostenrijk valt dit toch wel tegen. We tellen 14 wandelaars, goed ingepakt tegen de natuurelementen.
We gaan op stap vanaf P+R Bosuil langs het Antwerp stadion en al direct moeten we een klein ommetje maken om een pak slijk te vermijden. Verder even wachten op een verloren schaapje, en we stappen weer verder over de zompige Bremweide.
Als we de Schotensesteenweg oversteken, komen we aan "Desco" en duikelen direct weer het groen in. Zo komen we aan het domein van Ertbrugge, waar we eerst de slotgracht volgen en vervolgens via enkele bosweggetjes aan de voorkant van het kasteel komen. Het geplande paadje is niet te bewandelen, dus volgen we de "Kwade mannendreef". Zo genoemd omdat vroeger het personeel van het kasteel op vrijdagen hun loon kregen, en om naar huis te gaan moesten ze door de dreef, waar al eens rovers het werkvolk stonden op te wachten.
Als we de Turnhoutsebaan overgestoken hebben, zijn we achter de vroegere parking van de Makro, waar tegenwoordig auto's geparkeerd staan die ze aan de haven niet meer kunnen stallen. Zo komen we aan het "Schijnbos". Ook hier weer geen doorkomen aan, dus even verder een ander weggetje kiezen om aan de Spotoase uit te komen.
Hier houden we onze middagpauze, en 2 wandelaars komen ons gezelschap versterken.
Een keur aan gebak maakt de keuze moeilijk.
Na de middag stappen we door het speelbos om aan het Rivierenhof uit te komen. Als we aan de achterkant van het openluchttheater zijn, is de regen al minder , om even verder te stoppen. De hammamelis staat reeds te bloeien, en voorbij het kasteel Sterckshof (vroeger zilvermuseum), komen we aan een miniatuur spoorbaan.
Normaal zouden we onderdoor de nieuwe fiets- en wandeltunnel gaan, doch enkele weken na de opening ging hij weer dicht wegens werken aan de bijpas voor de ring. Dus kiezen we voor de Grapheusstraat, een deel van Deurne Dorp. Nog info over hoe de overkapping van de ring er gaat uitzien – afwachten. Voorbij de kerk van Sint-Fredegandus gaan we door het begraafpark en komen aan de bibliotheek.
Van hieruit zouden we naar het Bisschoppenhofpark wandelen met het vervallen kasteel, maar iedereen is akkoord om rechtstreeks naar de "Silok" te gaan , het clublokaal van de turners. Met een drankje sluiten we de dag af. Morgen worden er broeken gewassen en schoenen gepoetst.
Bedankt Maria en François
Verslag en foto's wandeling 19/12/2024 gevolgd door het kerstetentje
Afspraak aan het café van de Trappisten in Westmalle, maar de weervoorspellers gaven 97% kans op regen.
Natuurlijk, de weergoden zijn gewend dat wij de laatste donderdag van de maand gaanwandelen, daarom besteden ze vandaag niet zoveel aandacht aan ons. Toch komen er 17 wandelaars op het appél en voorzien van regenjassen, capes, paraplu's en nog meer regenbeschermers gaan we op stap. Heel hard regent het niet, maar toch genoeg om nat te worden. De eerste wegjes zijn nog goed te doen, maar hoe verder de wandeling vordert, hoe meer we in slijkerige paadjes verzeild geraken.
In de loop van de voormiddag echter gaan de hemelsluizen langzaam dicht: de weergoden hebben hun vergissing ingezien.
Eerst nog een snoepje voor de verjaardag van de wandelleider, en we stappen weer verder. We doen meer kilometers dan nodig omdat we steeds plassen moeten omzeilen, doch iedereen houdt de moed erin, de actieve 55+ waardig. We moeten een klein ommetje maken omdat op de geplande weg geen doorkomen aan is. Kort daarna zijn we in Sint-Job, waar we in de Keysershoeve van onze lunch genieten. Terwijl we zitten te eten, barst een hagelvlaag los; de bolletjes ijs kletteren op het dak, maar tegen de tijd dat we terug vertrekken komt zowaar de zon erdoor.
We vergeven de weergoden de regen van deze morgen.
Na de middag gaat het grootste deel van de wandeling ook weer door bossen, en natuurlijk ook met slijk. Via de Caterskapel stappen we verder en ruilen de knooppunten in voor de GR. Het is bijna donker als we de Abdij bereiken, waar we kunnen bekomen van onze belevenissen
Aansluitend vieren we ons jaarlijks kerstetentje, dat we weer organiseerden in de Cuvee Hoeve, waar uiteindelijk 55 eters zich aan tafel zetten. De prachtige verlichting tegen het plafond brengt ons meteen in stemming. Het eten is lekker en wordt vlot en vriendelijk opgediend en naderhand horen we de meesten zeggen dat ze eigenlijk wat veel gegeten hebben.
Aan iedereen een goed jaareinde gewenst, en een gezond 2025 om mee te genieten van onze organisaties.
Bedankt Maria en François om onze groep zo goed te soigneren
Verslag en foto's wandeling 28 november 2024: rond Vorselaar.
15 Wandelaars hadden de zon in hun ogen toen ze richting Vorselaar reden, dit in tegenstelling met gisteren toen er storm en regen was.
Vanaf het sportcomplex starten we met de wandeling. Eerst door de statige dreef die ons naar het kasteel "De Borrekens" leidt. Het kasteel zou tot één van de mooiste van Vlaanderen behoren. Het werd gebouwd rondd 1270 door de Van Rotselaers als een verdedigingsburcht van de handelsweg van Vlaanderen naar Keulen. In 1860 kreeg het zijn huidig uiterlijk in neo-gotische en Tudorstijl.
Als we langs de zijkant verder gaan, sluit juist de poort; zijn we te laat voor de koffie?
Verder door het bos, waarvan de bomen in herfstkledij zijn. De afgevallen bladeren lichten op in de zon. Iets verder besluiten we om nog een klein ommetje te maken omdat het nog tamelijk vroeg is en aangenaam wandelen in de zon. Als we al dachten dat we veel slijk hadden, dat is niets in vergelijking met wat we nu voorgeschoteld krijgen. Een ware modderpoel waar we door ploeteren, en komt daar nog een tractor doorheen om het ons helemaal moeilijk te maken.
Maar de actieve 55 plussers zijn niet te onderschatten; een beetje modder min of meer deert hen niet.
Iets verder komen we aan de "14 kapellekens", gebouwd in 1827. Penitentie moeten we nu niet doen, dat hebben we genoeg gedaan in de modder. Nog even en we zijn weer terug in "De Dreef", waar we in de cafetaria van het sportcomplex onze boterhammetjes kunnen verorberen.
Na de middag stappen we naar de andere kant van het dorp, en zoeken onze weg naar de Aa. Ook nu weer slijk – we worden het gewoon. Nu is er meer een open landschap dan deze voormiddag. Over de bosbeek is een brug gemaakt van enkele boomstammen, die er een beetje glad bijliggen, doch iedereen geraakt er zonder de minste problemen over.
Verder volgen we de Aa, die aan de andere kant van Vorselaar in de Nete uitmondt. We gaan door het gehucht Sassenhout, en zitten terug op een zandpad (met slijk, wat dacht je?). De Zavelbaan is een brede zandweg die over gaat in een betonweg waar auto's rijden. Spoedig mogen we weer rechtsaf terug het bos in. og steeds schijnt de zon en is er een zacht briesje. Wat een geluk dat we zo diep in het najaar nog van de zon kunnen genieten, omdat we de laatste tijd al veel somber en grijs weer hadden.
Terug aan de wagens, zijn er die rechtstreeks naar huis rijden om files te vermijden, en anderen drinken nog iets in de gezellige cafetaria, naast de kerstboom.
Maria, François bedankt voor de toffe wandeling.
Maria bedankt voor het verslag en Vera bedankt voor de foto's
Verslag en foto's donderdag 31 oktober 2024 - Van Geel-Bel naar Meerhout.
Hoe zere vallen ze af, de zieke zomerblaren (G. Gezelle).
Vanmorgen is het nogal nevelig; dit mysterieuze versterkt de Halloween-gekte. Nadat de meesten de inrit voor de parking misten, zijn we toch allemaal samen op het plein voor de Sint-Lambertuskerk, waarvan de toren een geklasseerd monument is: het is het enige resterend van de kerk die omstreeks 1500 werd gebouwd. Als de klok tien maal slaat, gaan we op weg met 16 wandelaars, en zie: de zon komt ons gezelschap houden.
Alhoewel we al diep in het najaar zitten, hangen er nog tamelijk veel bladeren aan de bomen, het is dan ook bijna windstil en de temperatuur mag er best wezen. Langs zandpaadjes en boswegen wandelen we, hier en daar plassen omzeilend. Topsi, onze mascotte, doet veel meer kilometers dan wij, maar loopt wel dwars door de plassen. Morgen is onze wandelleider jarig, en dat levert ons een borrel op.
Als we de Grote Nete oversteken, komen we op het grondgebied van Meerhout. We volgen zijn oevers tot we aan de Watermolen zijn, waar we onze middagpauze houden. Het is het infopunt van Natuurpunt (De Vallei van het Grote Netewoud). De 17 de eeuwse, gerestaureerde watermolen loopt letterlijk door het gebouw, waarvan de ene kant ingericht is als cafetaria, en de andere kant, de oude wasserij, dienst doet als infopunt voor Natuurpunt. Morgen nog een jarige, dus alweer snoepen.
Na de lunch eerst nog wat foto's en dan via het bruggetje zien we de aftakking van de Nete waar een vistrap werd aangelegd. De Nete terug een stukje stroomopwaarts volgen, en dan wijzen onze tenen terug richting Bel. Eerst wat zandweg tussen weiden en dan door het Bels Broek en Heide. Deze landduinen zijn ontstaan na de laatste ijstijd, door het uitwaaien van zand uit de rivieren. Dit specifieke landschap van hoge, droge landduinen en lage beekvalleien is een getuigenis uit een ver verleden.
Zo komen we stilaan terug aan de kerk van Bel, waar de kerkklok ons weer verwelkomt. Nog wat napraten bij een drankje in "De Kleine Volmolen".
Bedankt Paul.
Verslag en foto's donderdag 29 augustus 2024 : in de omgeving van Wechelderzande.
De weermannen (en -vrouwen) waren het erover eens: het blijft droog met temperaturen rond
24 °, en zo geschiedde; ideaal wandelweer dus.
Omdat het nog steeds vakantieperiode is, waren verschillende van onze leden verdere oorden gaan opzoeken om te wandelen, dus kwamen er voor de middag 12 en na de middag 13 wandelaars opdagen, maar ook 4 sympathisanten-supporters. Vanaf de grote parking trokken we noordwaarts, het grootste gedeelte door bossen en met een ommetje langs de zwartgoorheide kwamen we even door het doortrekkersdomein. Bijna terug aan de parking koos iedereen ervoor om te voet verder te gaan en via het konijnenpad en de hondenloopzone aan onze middagstop te komen.
In de Heihoeve was er voor ons al plaats gereserveerd buiten onder de grote tent, en een pluspunt, we konden afzonderlijk betalen.
Na die deugddoende pauze terug op stap, de andere richting nu, de overbekende Lilse Bergen, druk in deze tijd van het jaar. Dus die lieten we rechts liggen en wandelden door overwegend bos dat de nodige verkoeling bracht. Toen Charles iets aan zijn teentje moest doen, en terug zijn schoen wou aandoen, belandde hij ruggelings in een (gelukkig droogstaande) gracht, tussen de braambessen. Met de nodige hulp kwam hij terug op zijn voeten terecht, gelukkig zonder verder erg. Toen er verder een gsm zoek was, bleek hij gewoon in de rugzak te zitten.
Na de achtzaligheden boom kwamen we aan de Warandeplas, waar paarden aan 't pootje baden waren; doch de ruiters in bikini schenen meer aandacht te trekken !
Ondertussen waren er nog heuveltjes en los zand, zodat de Heihoeve moe en dorstig terug bereikt werd. Bleek tussen de dorstigen toch ook nog een snoeper te zitten !
Nog even een aangenaam samenzijn, waarna ieder tevreden huiswaarts reed.
Bedankt Maria en François
Verslag en foto's donderdag 25 juli 2024 : Hingene en omgeving
Niet druk op de weg, aangename temperatuur, 19 sportievelingen en onze mascotte Topsy gaven present om aan de wandeling te beginnen. Sportief zeker , Remi kwam met de fiets van linkeroever naar Hingene ... chapeau. En Maria kwam ons uitwuiven. Spijtig genoeg kan zij nog niet deelnemen, zij heeft een breuk aan de binnenkant van de knie en moet 8 weken met aangemeten brace lopen. Spoedig herstel Maria.
Onze eerste blik vormt het elegante kasteel d'Ursel, de vroegere zomerresidentie van de adellijke familie, nu provinciaal domein van de provincie Antwerpen. Apart met zijn okergele kleur en slotgrachten.
Wandelpaden leiden ons door oude dreven met monumentale bomen en uitgestrekte grasvelden.
De banken in het park zijn herinneringsbanken. Wil je een blijvende herinnering aan bv een geboorte, een jubileum e.a. dan kan je een parkbank adopteren met je eigen tekst op een plaatje.
We verlaten het park via een klein bruggetje versiert met haakwerkjes, die we trouwens nog dikwijls tegenkomen. Ter ere van ?
We wandelen door het officieel erkende stiltegebied van Hingene en Nicole luistert in een hangmat naar de stilte. Even schapen kijken en dan op naar de dijk waar de tijd is blijven stilstaan in restaurant De Groenendijk. In de wijde omtrek: niets. Geen huizen, geen verkeer, alleen bomen, rust en stilte.
We dalen terug af naar de polder een kasseiweg brengt ons langs visvijvers, door weides, akkers en bossen.
Plots staat daar een prachtig bronzen beeld van Donatus Kwik. Een beetje verder gaat de wandeling verder via een beschermde archeologische site maar Maria was even met vakantie. Kortom een zeer afwisselende wandeling in de natuur.
Onze magen beginnen te knorren en tijd om onze middagstop te houden in "eet- en praatcafé De Messinc". Simonne, Jos en Maria verwelkomen ons. Gezellig druk in het café, waardoor de keuze beperkt wordt tot crocques. Geen probleem maar .... we kunnen pas rond 14u10 aan onze namiddagwandeling beginnen, dus kortere route nemen.
Napraten doen we in de zomerbar met zicht op het kasteel!
En Greet was de gelukkige, ze bestelde een porto en kreeg er twee zogezegd omdat het kleine glaasjes waren.
Monique
