Verslag en foto's wandeling 27 maart 2025 : Stappersven en Heidewandeling in Kalmthout
17 personen verzamelden aan De Ster op deze zonovergoten ochtend.
Via een rustig bos kwamen we bij Het Stappersven, waar we op het ponton uitkeken over deze mooie plas, die we helemaal rondliepen.Onderweg trakteerden Maria en François met chocolade- klokjes en ook Nicole was gul met haar zuurtjes.
Aan de uitkijktoren beklommen de meesten de 120 treden, om van daar te genieten van het prachtige steppe-achtige landschap.We zetten onze wandeling rustig keuvelend verder, het laatste stukje evenwel langs de baan. In het verzorgde Arboretum nuttigden we ons middagmaal .
In de namiddag hadden we de pech dat, ondanks vier weken droogte, het Langven nog steeds uitgezet was, waardoor we op onze stappen moesten terugkeren.Mede dankzij het zalige zonnetje liet niemand de moed zakken om de volle 18 km uit te stappen.Aan nieuwe uitkijktoren was Remi wel de enige die opnieuw naar boven ging Een welverdiend drankje nuttigden nog een groepje in de Heihoeve, om deze lentedag af te sluiten.
Els en Rita - bedankt voor deze mooie wandeling
Verslag en foto's wandeling 27 februari 2025 : Parkwandeling Brasschaat
De "maidentrip" van Paul en Ria voor onze club. En de weerman had niet al te best weer voorspeld: voorjaarsbuien, een winterse bui mogelijk en al maartse buien, enfin, allemaal nat.
Doch bij het opstaan is er al een schuchter zonnetje en als we bijna ons doel bereikt hebben, staat daar Ria, en een beetje verder Paul om ons gemakkelijk naar de parking te loodsen.
Met 19 vertrekken we en we zijn al direct in het park van Brasschaat. Langs een paar vijvers (één van de lievelingsplekjes van Ria), over een bruggetje en verder langs de obelisk, uit 1884; een geschenk van de ambassadeur van de koning van het Vaticaan, aan zijn broer Armand Reusens, toen burgemeester van Brasschaat. Ondertussen is er nog steeds een zonnetje dat ons vergezelt.
Paul laat zich uit over het slechte onderhoud van het park. Maar al spoedig stappen we door het Peersbos, het oudste wandelbos van de provincie Antwerpen. Ondertussen kunnen we de mooi meanderende Laarse beek bewonderen. Zo zijn we op het grondgebied van Schoten gekomen (nog steeds in het Peerdsbos), waar we even halt houden om een beetje energie op te doen via een snoepje.
Als we onze middagstop naderen, heeft het nog steeds niet geregend, alhoewel er nu een paar wolkjes komen aandrijven. Restaurant Hemelhoeve is nog niet geopend, dus maken de meesten nog een klein ommetje. Een lange tafel staat voor ons klaar, want er zijn 5 leden bijgekomen, waarvan er 2 de namiddagwandeling zullen meedoen.
Tijdens de namiddagwandeling komen we voorbij de Peperbus, een jachtpaviljoen, waar Ria de beste jeugdherinneringen heeft. Tijd voor een groepsfoto. Aan de andere kant zien we het kasteel.
Het onvermijdelijke gebeurt: het begint te druppelen, doch tegen de tijd dat iedereen zijn regenbescherming heeft bovengehaald, is het al over. Verder wandelen, en hier en daar zien we al voorjaarsbloeiers.
Het was een verrassend mooie en gevarieerde wandeling, dat verdiend een applaus voor Paul en Ria, terwijl we in de Hemelhoeve nog een drankje genieten. Maar ook de snoepers onder ons halen hun hartje op: smoutebollen, wafels, laquemans …
Op de terugrit huiswaarts, begint het zowaar te regenen. De weergoden zijn ons dus niet vergeten…
Verslag en foto's wandeling 30 januari 2025: groene long rond Deurne
Er was regen voorspeld, en de weergoden houden zich eraan. Dat scheelt natuurlijk in het aantal wandelaars, maar onze vaste ploeg is zoals steeds van de partij. Na een week zon in Oostenrijk valt dit toch wel tegen. We tellen 14 wandelaars, goed ingepakt tegen de natuurelementen.
We gaan op stap vanaf P+R Bosuil langs het Antwerp stadion en al direct moeten we een klein ommetje maken om een pak slijk te vermijden. Verder even wachten op een verloren schaapje, en we stappen weer verder over de zompige Bremweide.
Als we de Schotensesteenweg oversteken, komen we aan "Desco" en duikelen direct weer het groen in. Zo komen we aan het domein van Ertbrugge, waar we eerst de slotgracht volgen en vervolgens via enkele bosweggetjes aan de voorkant van het kasteel komen. Het geplande paadje is niet te bewandelen, dus volgen we de "Kwade mannendreef". Zo genoemd omdat vroeger het personeel van het kasteel op vrijdagen hun loon kregen, en om naar huis te gaan moesten ze door de dreef, waar al eens rovers het werkvolk stonden op te wachten.
Als we de Turnhoutsebaan overgestoken hebben, zijn we achter de vroegere parking van de Makro, waar tegenwoordig auto's geparkeerd staan die ze aan de haven niet meer kunnen stallen. Zo komen we aan het "Schijnbos". Ook hier weer geen doorkomen aan, dus even verder een ander weggetje kiezen om aan de Spotoase uit te komen.
Hier houden we onze middagpauze, en 2 wandelaars komen ons gezelschap versterken.
Een keur aan gebak maakt de keuze moeilijk.
Na de middag stappen we door het speelbos om aan het Rivierenhof uit te komen. Als we aan de achterkant van het openluchttheater zijn, is de regen al minder , om even verder te stoppen. De hammamelis staat reeds te bloeien, en voorbij het kasteel Sterckshof (vroeger zilvermuseum), komen we aan een miniatuur spoorbaan.
Normaal zouden we onderdoor de nieuwe fiets- en wandeltunnel gaan, doch enkele weken na de opening ging hij weer dicht wegens werken aan de bijpas voor de ring. Dus kiezen we voor de Grapheusstraat, een deel van Deurne Dorp. Nog info over hoe de overkapping van de ring er gaat uitzien – afwachten. Voorbij de kerk van Sint-Fredegandus gaan we door het begraafpark en komen aan de bibliotheek.
Van hieruit zouden we naar het Bisschoppenhofpark wandelen met het vervallen kasteel, maar iedereen is akkoord om rechtstreeks naar de "Silok" te gaan , het clublokaal van de turners. Met een drankje sluiten we de dag af. Morgen worden er broeken gewassen en schoenen gepoetst.
Bedankt Maria en François
Verslag en foto's wandeling 19/12/2024 gevolgd door het kerstetentje
Afspraak aan het café van de Trappisten in Westmalle, maar de weervoorspellers gaven 97% kans op regen.
Natuurlijk, de weergoden zijn gewend dat wij de laatste donderdag van de maand gaanwandelen, daarom besteden ze vandaag niet zoveel aandacht aan ons. Toch komen er 17 wandelaars op het appél en voorzien van regenjassen, capes, paraplu's en nog meer regenbeschermers gaan we op stap. Heel hard regent het niet, maar toch genoeg om nat te worden. De eerste wegjes zijn nog goed te doen, maar hoe verder de wandeling vordert, hoe meer we in slijkerige paadjes verzeild geraken.
In de loop van de voormiddag echter gaan de hemelsluizen langzaam dicht: de weergoden hebben hun vergissing ingezien.
Eerst nog een snoepje voor de verjaardag van de wandelleider, en we stappen weer verder. We doen meer kilometers dan nodig omdat we steeds plassen moeten omzeilen, doch iedereen houdt de moed erin, de actieve 55+ waardig. We moeten een klein ommetje maken omdat op de geplande weg geen doorkomen aan is. Kort daarna zijn we in Sint-Job, waar we in de Keysershoeve van onze lunch genieten. Terwijl we zitten te eten, barst een hagelvlaag los; de bolletjes ijs kletteren op het dak, maar tegen de tijd dat we terug vertrekken komt zowaar de zon erdoor.
We vergeven de weergoden de regen van deze morgen.
Na de middag gaat het grootste deel van de wandeling ook weer door bossen, en natuurlijk ook met slijk. Via de Caterskapel stappen we verder en ruilen de knooppunten in voor de GR. Het is bijna donker als we de Abdij bereiken, waar we kunnen bekomen van onze belevenissen
Aansluitend vieren we ons jaarlijks kerstetentje, dat we weer organiseerden in de Cuvee Hoeve, waar uiteindelijk 55 eters zich aan tafel zetten. De prachtige verlichting tegen het plafond brengt ons meteen in stemming. Het eten is lekker en wordt vlot en vriendelijk opgediend en naderhand horen we de meesten zeggen dat ze eigenlijk wat veel gegeten hebben.
Aan iedereen een goed jaareinde gewenst, en een gezond 2025 om mee te genieten van onze organisaties.
Bedankt Maria en François om onze groep zo goed te soigneren
Verslag en foto's wandeling 28 november 2024: rond Vorselaar.
15 Wandelaars hadden de zon in hun ogen toen ze richting Vorselaar reden, dit in tegenstelling met gisteren toen er storm en regen was.
Vanaf het sportcomplex starten we met de wandeling. Eerst door de statige dreef die ons naar het kasteel "De Borrekens" leidt. Het kasteel zou tot één van de mooiste van Vlaanderen behoren. Het werd gebouwd rondd 1270 door de Van Rotselaers als een verdedigingsburcht van de handelsweg van Vlaanderen naar Keulen. In 1860 kreeg het zijn huidig uiterlijk in neo-gotische en Tudorstijl.
Als we langs de zijkant verder gaan, sluit juist de poort; zijn we te laat voor de koffie?
Verder door het bos, waarvan de bomen in herfstkledij zijn. De afgevallen bladeren lichten op in de zon. Iets verder besluiten we om nog een klein ommetje te maken omdat het nog tamelijk vroeg is en aangenaam wandelen in de zon. Als we al dachten dat we veel slijk hadden, dat is niets in vergelijking met wat we nu voorgeschoteld krijgen. Een ware modderpoel waar we door ploeteren, en komt daar nog een tractor doorheen om het ons helemaal moeilijk te maken.
Maar de actieve 55 plussers zijn niet te onderschatten; een beetje modder min of meer deert hen niet.
Iets verder komen we aan de "14 kapellekens", gebouwd in 1827. Penitentie moeten we nu niet doen, dat hebben we genoeg gedaan in de modder. Nog even en we zijn weer terug in "De Dreef", waar we in de cafetaria van het sportcomplex onze boterhammetjes kunnen verorberen.
Na de middag stappen we naar de andere kant van het dorp, en zoeken onze weg naar de Aa. Ook nu weer slijk – we worden het gewoon. Nu is er meer een open landschap dan deze voormiddag. Over de bosbeek is een brug gemaakt van enkele boomstammen, die er een beetje glad bijliggen, doch iedereen geraakt er zonder de minste problemen over.
Verder volgen we de Aa, die aan de andere kant van Vorselaar in de Nete uitmondt. We gaan door het gehucht Sassenhout, en zitten terug op een zandpad (met slijk, wat dacht je?). De Zavelbaan is een brede zandweg die over gaat in een betonweg waar auto's rijden. Spoedig mogen we weer rechtsaf terug het bos in. og steeds schijnt de zon en is er een zacht briesje. Wat een geluk dat we zo diep in het najaar nog van de zon kunnen genieten, omdat we de laatste tijd al veel somber en grijs weer hadden.
Terug aan de wagens, zijn er die rechtstreeks naar huis rijden om files te vermijden, en anderen drinken nog iets in de gezellige cafetaria, naast de kerstboom.
Maria, François bedankt voor de toffe wandeling.
Maria bedankt voor het verslag en Vera bedankt voor de foto's
Verslag en foto's donderdag 31 oktober 2024 - Van Geel-Bel naar Meerhout.
Hoe zere vallen ze af, de zieke zomerblaren (G. Gezelle).
Vanmorgen is het nogal nevelig; dit mysterieuze versterkt de Halloween-gekte. Nadat de meesten de inrit voor de parking misten, zijn we toch allemaal samen op het plein voor de Sint-Lambertuskerk, waarvan de toren een geklasseerd monument is: het is het enige resterend van de kerk die omstreeks 1500 werd gebouwd. Als de klok tien maal slaat, gaan we op weg met 16 wandelaars, en zie: de zon komt ons gezelschap houden.
Alhoewel we al diep in het najaar zitten, hangen er nog tamelijk veel bladeren aan de bomen, het is dan ook bijna windstil en de temperatuur mag er best wezen. Langs zandpaadjes en boswegen wandelen we, hier en daar plassen omzeilend. Topsi, onze mascotte, doet veel meer kilometers dan wij, maar loopt wel dwars door de plassen. Morgen is onze wandelleider jarig, en dat levert ons een borrel op.
Als we de Grote Nete oversteken, komen we op het grondgebied van Meerhout. We volgen zijn oevers tot we aan de Watermolen zijn, waar we onze middagpauze houden. Het is het infopunt van Natuurpunt (De Vallei van het Grote Netewoud). De 17 de eeuwse, gerestaureerde watermolen loopt letterlijk door het gebouw, waarvan de ene kant ingericht is als cafetaria, en de andere kant, de oude wasserij, dienst doet als infopunt voor Natuurpunt. Morgen nog een jarige, dus alweer snoepen.
Na de lunch eerst nog wat foto's en dan via het bruggetje zien we de aftakking van de Nete waar een vistrap werd aangelegd. De Nete terug een stukje stroomopwaarts volgen, en dan wijzen onze tenen terug richting Bel. Eerst wat zandweg tussen weiden en dan door het Bels Broek en Heide. Deze landduinen zijn ontstaan na de laatste ijstijd, door het uitwaaien van zand uit de rivieren. Dit specifieke landschap van hoge, droge landduinen en lage beekvalleien is een getuigenis uit een ver verleden.
Zo komen we stilaan terug aan de kerk van Bel, waar de kerkklok ons weer verwelkomt. Nog wat napraten bij een drankje in "De Kleine Volmolen".
Bedankt Paul.
Verslag en foto's donderdag 29 augustus 2024 : in de omgeving van Wechelderzande.
De weermannen (en -vrouwen) waren het erover eens: het blijft droog met temperaturen rond
24 °, en zo geschiedde; ideaal wandelweer dus.
Omdat het nog steeds vakantieperiode is, waren verschillende van onze leden verdere oorden gaan opzoeken om te wandelen, dus kwamen er voor de middag 12 en na de middag 13 wandelaars opdagen, maar ook 4 sympathisanten-supporters. Vanaf de grote parking trokken we noordwaarts, het grootste gedeelte door bossen en met een ommetje langs de zwartgoorheide kwamen we even door het doortrekkersdomein. Bijna terug aan de parking koos iedereen ervoor om te voet verder te gaan en via het konijnenpad en de hondenloopzone aan onze middagstop te komen.
In de Heihoeve was er voor ons al plaats gereserveerd buiten onder de grote tent, en een pluspunt, we konden afzonderlijk betalen.
Na die deugddoende pauze terug op stap, de andere richting nu, de overbekende Lilse Bergen, druk in deze tijd van het jaar. Dus die lieten we rechts liggen en wandelden door overwegend bos dat de nodige verkoeling bracht. Toen Charles iets aan zijn teentje moest doen, en terug zijn schoen wou aandoen, belandde hij ruggelings in een (gelukkig droogstaande) gracht, tussen de braambessen. Met de nodige hulp kwam hij terug op zijn voeten terecht, gelukkig zonder verder erg. Toen er verder een gsm zoek was, bleek hij gewoon in de rugzak te zitten.
Na de achtzaligheden boom kwamen we aan de Warandeplas, waar paarden aan 't pootje baden waren; doch de ruiters in bikini schenen meer aandacht te trekken !
Ondertussen waren er nog heuveltjes en los zand, zodat de Heihoeve moe en dorstig terug bereikt werd. Bleek tussen de dorstigen toch ook nog een snoeper te zitten !
Nog even een aangenaam samenzijn, waarna ieder tevreden huiswaarts reed.
Bedankt Maria en François
Verslag en foto's donderdag 25 juli 2024 : Hingene en omgeving
Niet druk op de weg, aangename temperatuur, 19 sportievelingen en onze mascotte Topsy gaven present om aan de wandeling te beginnen. Sportief zeker , Remi kwam met de fiets van linkeroever naar Hingene ... chapeau. En Maria kwam ons uitwuiven. Spijtig genoeg kan zij nog niet deelnemen, zij heeft een breuk aan de binnenkant van de knie en moet 8 weken met aangemeten brace lopen. Spoedig herstel Maria.
Onze eerste blik vormt het elegante kasteel d'Ursel, de vroegere zomerresidentie van de adellijke familie, nu provinciaal domein van de provincie Antwerpen. Apart met zijn okergele kleur en slotgrachten.
Wandelpaden leiden ons door oude dreven met monumentale bomen en uitgestrekte grasvelden.
De banken in het park zijn herinneringsbanken. Wil je een blijvende herinnering aan bv een geboorte, een jubileum e.a. dan kan je een parkbank adopteren met je eigen tekst op een plaatje.
We verlaten het park via een klein bruggetje versiert met haakwerkjes, die we trouwens nog dikwijls tegenkomen. Ter ere van ?
We wandelen door het officieel erkende stiltegebied van Hingene en Nicole luistert in een hangmat naar de stilte. Even schapen kijken en dan op naar de dijk waar de tijd is blijven stilstaan in restaurant De Groenendijk. In de wijde omtrek: niets. Geen huizen, geen verkeer, alleen bomen, rust en stilte.
We dalen terug af naar de polder een kasseiweg brengt ons langs visvijvers, door weides, akkers en bossen.
Plots staat daar een prachtig bronzen beeld van Donatus Kwik. Een beetje verder gaat de wandeling verder via een beschermde archeologische site maar Maria was even met vakantie. Kortom een zeer afwisselende wandeling in de natuur.
Onze magen beginnen te knorren en tijd om onze middagstop te houden in "eet- en praatcafé De Messinc". Simonne, Jos en Maria verwelkomen ons. Gezellig druk in het café, waardoor de keuze beperkt wordt tot crocques. Geen probleem maar .... we kunnen pas rond 14u10 aan onze namiddagwandeling beginnen, dus kortere route nemen.
Napraten doen we in de zomerbar met zicht op het kasteel!
En Greet was de gelukkige, ze bestelde een porto en kreeg er twee zogezegd omdat het kleine glaasjes waren.
Monique
Verslag en foto's donderdag 27 juni 2024 : Langs het Antitankkanaal
Met 18 personen en 1 mascotte Topsy vertrekken we aan Perron Noord. Nicole reed platte band en moest spijtig genoeg afhaken.
Bij het eerste stuk van de wandeling nemen we een kortere weg uit vrees voor te natte paden in Klein Schietveld.
Het paadje naast Antitankkanaal is al redelijk opgedroogd en gelukkig zeer schaduwrijk. In het midden van onze wandeling in mooie laan, wijst een man ons er op dat we ons op een privé-weg bevinden. Aan start van de laan zou er een bordje hangen. Gelukkig mogen we onze weg vervolgen en komen terug op kleine, mooie paadje langs het roestige Antitankkanaal.
De Put, net heropend met nieuwe eigenaar, kan enkel croques monsieurs met mayo/ketchup serveren, wat wel wat droog uitvalt. Maar we zitten lekker in schaduw met fris drinken en krijgen bezoek van Nicole en Annie, die mee lunchen.
Op terugweg zoeken we het zelf gemaakte plaatje, hoog in een boom, waar onofficieel ' privaat - geen toegang ' op staat.In De Uitlegger bewonderen we de waterlelies, afkomstig uit de vijver van Paul en Ria.En onderweg naar Klein Schietveld beoordelen we de villa, het domein en de haag van CEO van Hema.
Aan Fort van Brasschaat probeert een groep de bosrijke, iets langere, nattere weg uit, die gelukkig begaanbaar blijkt.
Terug in Perron Noord doen we ons tegoed aan een welkome verfrissing, opnieuw in gezelschap van Nicole. Gezellig!
Rita en Els
Verslag en foto's City trip in eigenland : Tongeren : 30 mei 2024
De oudste stad van het land
08u00 : 37 leden hebben de nieuwe opstapplaats (parking winkelcentrum Wijnegem) gevonden en we kunnen stipt op tijd vertrekken. Niet enkel de weergoden zijn ons goedgezind ook het verkeer loopt heel vlot. Intussen tijd krijgt ieder een stadsplan en genieten we in Retro Velinx van een koffie/thee met koffiekoek. Rond 11u00 stapt de gids in onze autobus en brengt ons langs de mooiste plekjes en de meest interessante bezienswaardigheden aan de rand van het stadscentrum.
We rijden langs het dorp Rutten, de kwadraathoeve Lenaerts, Kapel van Evermans, naar Lauw (cressonkwekerij) langs Romeinse Kassei (tumuli) naar Genoelselderen (wijnkasteel) verder naar Alden Biesen - Landcommanderij der Teutoonse Orde - via Hoeselt en terug naar Tongeren centrum.
Vrijetijd tot 15u00 om iets te drinken en/of een kleinigheid te eten, nadien afspraak met stadsgids(en) aan het standbeeld van Ambiorix op de Grote Markt.
De beroemdste inwoner van Tongeren is ongetwijfeld Ambiorix. Deze Eburonenkoning bracht de bezettende Romeinen een zware nederlaag toe. Zo zwaar, dat Julius Caesar de Belgen als de dappersten aller Galliërs noemde … om hen vervolgens in de pan te hakken. Ambiorix ontsprong de dans en verdween compleet van de aardbodem. Tot in 1866, dan duikt hij op aan de Grote Markt van Tongeren, in brons.
2 groepen worden gevormd, 1 groep met gids Monique gaat eerst naar het begijnhof terwijl de groep van Lu Onze-Lieve-Vrouwebasiliek bezoekt.
Onze-Lieve-Vrouwebasiliek, een gotische kerk met kleurrijke glasraamschilderingen en de vele beeldhouwwerken. Het middeleeuws altaar omvat gedetailleerd houtsnijwerk. Het hoofdorgel is een ontwerp van de befaamde orgelbouwer Le Picard. Voor het altaar prijkt een 15de-eeuws Mariabeeld uit notenhout. Al eeuwenlang komen gelovigen van heinde en ver om hier Maria te vereren.
We wandelen verder via de Moerenpoort en de middeleeuwse wallen naar het houten huis enz.
En via stadspark "de motten" naar het restaurant Retro Velinx waar we genieten van een heerlijk avondmaal met bubbels
Weeral een toffe dag
Monique
Verslag en foto's wandeling 25 april 2024 : Van De Vroente naar Puts Meuleke
Met 27 personen begonnen we onze maandelijkse wandeling. Welkom hierbij aan María.
In het begin moesten we grote plassen omzeilen en nadien voort baggeren door het mulle zand.
Een uitputtingstocht volgens Paul
En wonderlijk genoeg zagen we op het einde een grote plek met meiklokjes!
In Puts Meuleke werden we verwelkomd met een feestelijke tafel. Ondanks de grote groep verliep bediening erg vlot en was het eten lekker. Maar OH wee de rekening! We verlieten het etablissement rond 14.30 uur. Te laat voor Chris en Hilde, die bus terug namen.
Zij liepen het verjaardagssnoepje van Ria mis. Tijdens de terugweg werd er stevige tred aangehouden, zodat we een half uur sneller in Vroente aankwamen.
Onderweg zorgde Vera nog voor vleugje geschiedenis over de molensteen, die daar neerligt sinds 1970 als ode aan de natuur en om niet te vergeten dat het zand van de Kalmthoutse heide werd gebruikt om het mooie centrale station van Antwerpen te bouwen.
De weergoden, of waren het de Clarissen, waren ons gunstig. Op enkele druppels op het einde na, bleven we 18km droog.
Els
Verslag en foto's wandeling 28 maart 2024 : Wortel-Kolonie
Grijs en regen. We vertrekken naar het startpunt en hopen dat toch enkele wandelaars het weer zullen trotseren. Dat de Sodipa 55+sers niet bang zijn van een beetje regen en slijk wordt nog maar eens bewezen. Voor 9u30 staan er al 5 wandelaars op ons te wachten.
In de Klapekster genieten we nog even van een kopje koffie. Paul die vandaag 70 jaar wordt heeft voor iedereen een traktatie meegebracht.
Om 10u vertrekken we met 20 wandelaars! Voor we de 1e kilometer hebben afgelegd stopt de regen en later kunnen we zelfs genieten van de zon!
Aan Bootjesven genieten we van paaseitjes en overvliegende reigers. Eddy geeft nog een beetje uitleg over de geschiedenis van het ven.
Het eerste stuk van de wandeling is goed te wandelen. Na een stukje bos komen we aan een eerste grote hindernis die we dankzij de hulp van enkele takken en helpende handen allemaal vlot passeren.
Nu bevinden we ons in Nederland in de "Vallei van het Merkske" een mooi waterrijk gebied.
In de verte zien we 5 reeën aan de rand van het bos. We wandelen verder en met het zonnetje in de rug slalommen we vlot tussen de plassen. Aan de overkant van de weg houden we even halt om – ja alweer te snoepen. Nu voor de verjaardag van Chris.
Het volgende stuk is veel natter en bij het overstappen van links naar rechts maakt Eddy even een knieval. Na nog een mooi stukje bos komen we terug in de bewoonde wereld en met een stukje verharde weg zijn we na 8,5km aan de middagstop.
In Café in Holland staat de tafel al gedekt. Simonne en Jos komen ook even mee genieten van het lekkere spek en eieren. Ook de croqueskes zijn lekker.
Na deze gezellige middagstop vertrekken we om 14u terug richting Klapekster.
De zon schijnt nog wel maar er is nu veel meer wind. Na ongeveer 1km komen we aan het Laarzenpad en na een volgende "slijkpassage" zijn we terug in België. Dan dwars door het beukenbos. Aan de bank nemen we nog even rust, snoepen nog wat paaseitjes en bewonderen de nestkasten voor vleermuizen.
Verder langs bos- en veldwegen en nog een snoepstop, komen we stilaan terug in de buurt van het startpunt. Hier splits de groep, voor enkelen was de wandeling lang genoeg, die gaan rechtstreeks naar de Klapekster,en hebben 6,5 km gestapt. De anderen doen nog even een ommetje langs de "landlopers"begraafplaats en komen na een half uurtje ook in de Klapekster (7,5 km) om nog even gezellig na te praten
Het weer viel mee, het was een mooie wandeling en weer een super gezellige wandeldag!
Bedankt Vera en Eddy !
