Verslag en foto's wandeling 29 februari 2024 : Sint-Jozef Rijkevorsel

De voorspelling voor vandaag luidde: "bewolkt met lichte regen", niettegenstaande we de laatste maanden telkens met een droge dag gingen wandelen tussen weken en maanden van regen. Heeft onze speciale weergod ons dan in de steek gelaten?

Echte wandelaars zien niet naar het weer, en daarom verwelkomen we 22 enthousiastelingen aan café de waterkant in Sint-Jozef Rijkevorsel.
Onze wandeling start aan de fiets- en voetgangersbrug. 
Een beetje frisse wind en voorlopig droog. Al snel zijn we op temperatuur, want het slijk doet ons van links naar rechts wippen om de meeste nattigheid te ontlopen. Dat lukt niet altijd, maar gelukkig is daar Eddy die hier een ander paadje kent; zo komen we terug op ons uitgestippelde parcours.

Een knuppelpad loodst ons door een heel nat gebied, maar even verder is een bruggetje waarvan we enkel de reling boven water zien uitkomen! Lenig als we zijn, kruipen we onder een afspanningsdraad om aan de andere kant uit te komen.

Ondertussen valt er lichte drizzel, te weinig voor een paraplu. Er zijn hier danig veel bomen gekapt, want honderden stammen liggen opgestapeld, klaar voor transport. Nochtans staan hier nog veel bomen. Na nog meer omzwervingen rond plaatselijke plassen, komen we terug aan de vaart ter hoogte van de zwaaikom.

Onze bokes gaan vlot naar binnen, want we moeten de nodige krachten verzamelen voor de namiddagwandeling, die ook nog wat wateroverlast in petto heeft.

Nu is de "drizzel" een beetje heviger geworden, maar al bij al valt het nogal mee. Het eerste deel, langs sneeuwwitje met haar vele dwergen, gaat over tamelijk droge ondergrond. Maar dan zitten we terug in de modder. Een alternatief is snel gevonden, ook als we aan de grote plas "Het Black" komen. Dit is een van de grootste kleiputten uit de tijd toen hier nog steenbakkerijen waren.

Vervolgens stappen we rond het domein "Abtsheide en de Pomp-Poelberg", omgeven door water zoals bij een fort. Niettegenstaande we langs de hogere dijk wandelen, moeten we toch veel hindernissen overwinnen. Nogmaals het bewijs dat we met een toffe ploeg op stap zijn, want iedereen blijft er zin in hebben.

Als we denken dat we het ergste gehad hebben, moeten we weer een hele omweg maken voor een zeer drassig en struikachtig gebied. Verder hebben we de keuze: door diepe modder of tussen stukken boomstam en een ravage van takken. Het wordt dit laatste. Nog een laatste hindernis trotseren, en we zijn het ergste door.

Tussendoor kregen we regelmatig wat extra energie: verschillende wandelaars hadden snoepjes bij. 
Terug in het café werd er druk bijgepraat, en iedereen was toch tevreden over zo'n avontuurlijke wandeling. En tussen het slijkwippen in was er nog genoeg energie om te lachen: bewijs van een toffe ploeg.

Ik wou nog proficiat wensen aan iedereen die ons gevolgd heeft, zeker aan de wandelaars die niet meer zo piep jong zijn. 't Bewijst dat wandelen gezond is!

Maria


                                                              Verslag en foto's wandeling 25 januari 2024
                                                                                       Weerde en Eppegem

13 Wandelaars verzamelen in het centraal station om naar Weerde te sporen. Drie kwart uur later stappen we uit in Weerde, waar nog eens 5 wandelaars-autorijders ons opwachten.

Samen op stap terwijl het een beetje nevelig is, maar zolang er geen vocht van boven komt, zijn we gelukkig. Vorige week lag alles er hier nog stijf bevroren bij, nu dabberen we verder in de slijk, bij een temperatuur van 10 à 11 °. Via de limietvoetweg komen we aan het afleidingskanaal van de Zenne, ondertussen begeleid door het vrolijke gekwetter van watervogels.

In Eppegem even door het dorpje, maar dan terug langs de Zenne. Aan de ingang van het natuurgebied Dorent lassen we even een snoeppauze in, en omdat niemand wenst af te korten, gaan we het natuurgebied in. We kunnen kiezen: slijk of modder ! Komt eigenlijk op hetzelfde neer: de ene kant langs de Zenne, de andere kant langs een bij-waterloopje. Hier stappen we op de dijk, doch ook hier weer … slijk. Opmerkende wandelaars spotten een boom waaraan duidelijk een bever geknabbeld heeft. Aan de brug naderen we terug Eppegem, en zien de kerktoren al staan. Op dus naar onze middagpauze die we houden in een bruin café: "Richelieu", waar Cindy ons verwelkomt. Terwijl we onze bokes opeten, komt Cindy met lekkere hapjes rond. Een gewoon dorpscafé is nog zo slecht niet

Als we weer buiten komen, is het lichtjes aan 't motregenen, maar tegen de tijd dat we aan 't station van Eppegem komen, is het al bijna over. De spoorbrug is er voor-, onder- en achter opgefleurd met schilderingen van Rubens – dus forse blote lichamen, maar ook engeltjes en het zelfportret van de meester. De moeite van het bewonderen waard, en volgens de aanwezige heren een foto waard (van de blote boezems bedoelen ze).

Hier keren 3 wandelaars reeds huiswaarts. Wij verder, maar het voetpad dat we voorzien hadden is toch al te modderig, dus een klein ommetje in Houtem. Zo komen we aan een mooi voetwegje naast een beek in een bebost gebied, doet me een beetje denken aan de waalwegen in Tirol. Op het einde komen we voorbij een kasteel "Het Steen", dat het buitenverblijf was van Rubens met Helene Fourmont.  Nog een slijkerig weggetje tussen de bomen en een modderig paadje in open veld, en we komen terug aan de Zenne. Hier weinig of geen slijk meer, dus het gras langs de kant verandert in poetsmatten.

Een brugje leidt ons naar de ruïne van de sluistoren op de Zenne. De eerste werd reeds in de 13de eeuw gebouwd om het getijdenwater dat via de Schelde en de Rupel tot hier kon stromen, tegen te houden. In de loop der eeuwen werd die meermaals hersteld, doch nu blijft er haast niets meer van over. Nog even enkele voetwegjes, en we zijn weer in Weerde, waar we nog iets gaan drinken in de gezellige gelegenheid "Sentiment".

Zonder problemen terug huiswaarts. Toch een tamelijk droge dag gehad. De dag nadien kunnen we lekker schoenen poetsen (terwijl het regent).

Maria


                                             


                                                Verslag en foto's wandeling en etentje op 14 december 2023
                                                                                  Cuvée Hoeve te Brecht

Na weken van regen en somber weer, staan we vandaag op met de zon, in een blauwe hemel.
We waren al bijna vergeten hoe heerlijk dat kan zijn. Iedereen scheen er zo over te denken, want ellenlange files en versperde wegen kwamen de voorpret bederven. Twee wandelaars haalden het zelfs niet, zodat we hen de weg door sms'ten om ons achterna te komen.
Aan de Cuvee Hoeve, die normaal nog gesloten was, konden toch even gebruik maken van het toilet alvorens op stap te gaan.
 

Eerst kwamen we voorbij de Kooldries, een stukje natuur van natuurpunt, stond onder water.
Ons paadje was ook nog behoorlijk vochtig, maar de ervaring heeft ons geleerd : hoe meer slijk, hoe meer plezier en hoe mooier de wandeling. François gaf nog uitleg over de ons omringende putten: hier waren vroeger steenbakkerijen, die hun grondstof uit de grond hier haalden om zandsteen te maken. 

Even later kwamen de 2 nakomers ons vervoegen, zodat we met 22 wandelaars onze tocht konden verder zetten. Na een aantal omzwervingen langs akkers, weiden en stukjes bos - meestal met veel plassen en slijk –kwamen we aan de "drieboomkesberg". Geen liefhebbers om een omweg te maken, dus recht naar de Trappisten (van de grote dorst of van de goesting?)

We namen ruim de tijd voor onze middagpauze, overgoten met menige kuipen Trappist.
Terwijl we zaten te eten was de zon stilaan wat gaan minderen, maar regenwolken waren er bij lange nog niet.  

Andere paadjes leiden ons terug naar Brecht, doch die zijn even modderig als voor demiddag. Even werd er gegriezeld omdat er een dode koe in de wei lag – kan gebeuren. 

Goedgezind kwamen we weer aan de Cuvee Hoeve, en nadat we onze stapschoenen hadden verwisseld voorzindelijkere exemplaren, konden we binnen. Ondertussen was het al bijna donker geworden, zodat we het gebouw konden bewonderen met al die kerstversieringen en -lichtjes. Binnen stond ons nog een leuke verrassing te wachten: welduizend kleine lichtjes aan het plafond deden de glazen en bestek op de mooi gedekte tafels schitteren. Terwijl we nog even wachtten op mensen die nog in de file stonden, konden we al een"amuse" proeven. 

Over de rest van het menu was iedereen het eens: superlekker, mooi en vlot opgediend.
Niemand had nog honger. Ondertussen konden we de kok bezig zien met flamberen, vlees snijden, en alles op borden schikken…Na de koffie kregen we van de Kerstman nog een speculaas.
Iedereen elkaar nog een goed jaar einde wensend, gingen we stilaan huiswaarts.
Spijtig voor de zieken die er niet bij konden zijn. Beterschap.
Een geslaagde dag.

Maria


                                          Herfstwandeling 23 november 2023, in de buurt van Retie.

            We zitten volop in het regenseizoen, dus het was afwachten of we droog zouden blijven.

We kwamen samen in bistro 't Meulezicht, waar we reeds terecht konden voor een bakje troost.
16 wandelaars waren er klaar voor; eerst nog een kijkje aan de Nete, waar in drogere en warmere tijden kano's te water gelaten worden. 

We stapten toen langs het riviertje, soms nogal slijkerig, maar zolang het water niet van boven kwam waren we content. Verder door een natuurgebied, waar gelukkig een knuppelpad ons voor natte voeten behoedde.
Terug op de begane grond was het tijd voor een snoep-stop.

Aan het kapelletje van Duinberg moest er geen penitentie gedaan worden, maar wel een fotostop. 

Even verder was er de splitsing met de GR, waar kon afgekort worden. De échte wandelaars maakten nog een ommetje langs de Beverdonkse heide.

We kwamen weer samen in 't Meulezicht om weer op krachten te komen met soep, croques, uitsmijters, spek met eieren of zelfs met frikadellen met kriekjes; alles overgoten met geestrijk vocht. Ondertussen ging het gesprek over onze vaderlandse geschiedenis. We waren dus onderweg met intellectuele wandelaars !

Maar dan moesten we weer op pad; deze keer niet meer zo avontuurlijk als 's morgens. We maakten een ommetje in het Prinsenpark, indertijd aangekocht door Leopold 1als jachtgebied. Nu is men er volop bezig te plaggen teneinde de heide te laten terugkomen. De regen van de laatste weken is echter spelbreker.

Ook hier kunnen we weer splitsen, en we zagen elkaar terug aan de Gertryvijver, waar we nog allerlei waterwild konden spotten.  

Terug in 't Meulezicht volstond een gewoon drankje niet voor sommigen, want ze hadden zich laten verleiden door een grote ijscoupe, de snoepers.

En het weer? Nog steeds droog, geen enkele druppel heeft het gewaagd om onze pret te komen bederven.

Maria.


                                            UITSTAP NAAR GOES EN ZEELAND OP 26/10/2023.

Er was regen voorspeld, veel regen, maar bij de samenkomst op de parking van de Makro is het nog steeds droog, en met 46 leden (na enkele afzeggingen) gaan we van start met de bus.

Na een uurtje bereiken we Goes, waar we in de stadsbrouwerij "Slot Oostende" eerst een koffie gaan drinken. Daarna staat er al een gids voor ons klaar, de tweede laat even op zich wachten. Niet getreurd, ondertussen neemt gids Leo de hele ploeg op sleeptouw. We staan tussen de 2 kerken, allebei toegewijd aan Maria-Magdalena; de ene hervormd, de andere katholiek. Op een binnenpleintje komen we te weten hoe de specifieke rood-bruine kleur ontstaat. De tweede gids duikt op, zodat we de grote groep kunnen splitsen.

Op een ander pleintje staan we in bewondering voor een enorme kastanjeboom. Daarna volgen we verder de historische wandeling via de Grote Markt, gedomineerd door het stadhuis, waarvan de toren vroeger dienst deed als gevangenis.

Verder door de historische kern komen we straat- en pleintjesnamen tegen die zowat ik elke stad vertegenwoordigd zijn, zoals de Vlasmarkt, Wijngaardstraat, Beestenmarkt …

Tot slot wandelen we nog langs het haventje waar vroeger een drukke bedoening moet geweest zijn, maar tegenwoordig nog enkel voor pleziervaart dient.

Terug aan "Slot Oostende" schuiven we onze voetjes onder tafel voor een mosselmaaltijd.

Het is nog steeds droog als we terug in de bus stappen voor een rondrit door een gedeelte van Zeeland. Vanaf het eiland Walcheren rijden we via de Zandkreekdam naar Noord Beveland, en verder over de Zeelandbrug over de Oosterschelde. Ondertussen vertelt Peter dat deze brug iets meer dan 5 km lang is, op 54 pijlers rust, en er tol werd geheven tot 1993. Tot 1972 was het de langste brug van Europa, toen de Zweden met een langer exemplaar pronkten.

Zo komen we op het eiland Schouwen Duiveland, waar we halt houden in Zierikzee. Hier neemt Charles ons mee voor een rondleiding. De museumhaven is omzoomd met grotendeels historische panden. Er liggen talrijke oude schepen afgemeerd, voornamelijk platbodems als boeier en tjalk. We mogen even een kijkje nemen in de hangar waar vrijwilligers oude platbodems restaureren. Wat een pracht en nostalgie gaat er uit van zulke houten boten!

Ondertussen is het lichtjes beginnen regenen terwijl we verder onze rondgang door Zierikzee maken. Aan de andere kant van het stadje, pikt de bus ons terug op en rijden we verder, nu in westelijke richting. Via Burgh Haamstede komen we aan de stormvloedkering.

Over een lengte van 9 km werden van zandbank naar zandbank 65 betonnen pijlers van 18.000 ton geplaatst. Tussen deze pijlers werden schuiven geplaatst die kunnen neergelaten worden bij stormweer. Zo blijft er zout water in de Oosterschelde voor de visboeren. Op één van die zandbanken, Neeltje Jans, houden we halt om een prachtig uitzicht over het geheel te krijgen. Het regent niet meer, maar er staat wel een strakke wind.

Verder gaat het dan, over de Veerse Gatdam, die wel helemaal afgesloten is, zodat het Veerse Meer zoet water heeft. In Veere wacht ons nog een uitstap. Met Peter wandelen we richting Campveerse Toren, één van de oudste nog bestaande herbergen van Nederland. We wandelen verder langs de waterkant en bewonderen de historische trapgeveltjes en klokgevels. 

Als we aan de "Grote Kerk" komen, draaien we terug, en via oma's snoepwinkeltje komen we aan het pleintje met het stadhuis, en wat belangrijker is voor ons: het pannenkoekenhuis "Suster Anna". We worden er getrakteerd op een (zeer zoete) "Zeeuwse Bolus" met koffie of thee.

Terug naar de bus en huiswaarts. Onderweg een hevige regenvlaag, maar eens terug aan de Makro is het weer droog.

We hadden weer een prachtige dag, te meer daar Charles en Peter zich ontpopten tot ware gidsen.

Maria


    Verslag en foto's wandeling 21 september : van 't Koetshuis naar de Leeuw van Vlaanderen

Voor de natuur een zegen, voor wandelaars een vloek: stortregen op onze maandelijkse wandeldag! Toch verzamelden 14 personen om 10 uur aan het Koetshuis om gezellig samen de regen in te stappen. 

In de voormiddag werden we natter en natter, wat het babbelen bevorderde. Monique zong het toepasselijke liedje:' Des winters als het regent, dan zijn de paadjes diep....'Met stevige tred, paraplu boven het hoofd en plassen ontwijkend stapten we verder in dit mooie bos met zijn reeds mooie herfstkleuren. Foto's nemen werd een hachelijke onderneming, een ware duobaan, wat dan wel kleurrijke taferelen opleverde.

In de 'Leeuw van Vlaanderen ' vormden enkel de paraplus een kleurrijke bende.
De groep trachtte binnen op te drogen. Voldaan vatten we de terugweg aan.
 

De typische geur van paddenstoelen begeleidde ons en kijk daar : een mooie, grote, goudkleurige zwam.De stortregen werd miezer en stopte zelfs op einde van onze wandeling.

Met een kleine binnenweg en een blik op het theehuis Gloriette, arriveerden we in het Koetshuis.Uiteindelijk waren we allen blij dat we de moed hadden verzameld om te wandelen.Of zoals Ria het verwoordde: wat doe je anders op zo'n natte dag?

Rita en Els    

 

                               Verslag en foto's wandeling 31 augustus : Dwars door de Mechelse Heide

33 deelnemers waren ingeschreven voor de bus, spijtig moesten er 2 op 't laatst afzeggen. 
Al van bij de start aan Piva en Makro zijn de wolken van gisteren opgelost en komt de zon erdoor.

Zonder files (!) bereiken we de fiets- en wandelcafé 't Salamanderke in Maasmechelen. Daar worden we ontvangen met een grote chocoladekoek bij de koffie; een prima start.
We splitsen ons in 2 groepen, één voor 9,5 km en één voor 5,6 km.

Nog steeds onder een blauwe hemel starten we onze wandeling. Eerst een stukje bos, maar dan ontvouwt de heide zich voor onze ogen.

Het heuvelt hier een beetje zodat we schitterende panorama's te zien krijgen; dat wil ook zeggen dat daar een klimmetje aan vooraf gegaan is ! We genieten dus volop van de heuveltjes van Erica, alhoewel we hier en daar ook wel wat dopheide zien.

Goedgemutst komen we terug aan 't Salamanderke voor de lunchpauze.
Even wachten tot de lange-
afstands wandelaars er zijn en dan onder het overdekte terras of in de open lucht smullen van al dat lekkers, al of niet overgoten met "nen donkere" of "ne lichte".

Na de middag splitsen we ons weer in twee groepen. Weer eerst door een stukje bos en na een heel eind "vals plat" komen we aan een stevige bank vanwaar we weer een prachtig uitzicht hebben. Nu zien we ook in de laagte de afgraving voor de zandwinning. Dat zal binnen korte tijd gedaan zijn, want de natuur moet de bovenhand krijgen. 

Nog een foto aan een "dubbele" bank, waarna een stevige afdaling volgt.

Terug in 't Salamanderke is er nog tijd voor de smulpapen onder ons voor pannenkoeken, gebak of ijs met véééél slagroom. En nog steeds schijnt de zon, alhoewel er een fris windeke de kop opsteekt.

Dat was nog eens een dag om te genieten, de 55 plussers waardig !

Maria en François bedankt voor de toffe dag !



                            Verslag en foto's wandeling 27 juli : van Gerhagen naar Averbode en terug

                                                                    "Raindrops keep falling on my head"…

En toch waren er 18 wandelaars die de regen niet kon deren – fantastisch.

Na een bakje troost in "Ter Scoete" gingen we op stap door de bossen van Gerhagen. De bedoeling was om tijdens een warme zomerdag een beetje verkoeling te vinden onder de bomen. Het is anders gelopen. Onderweg nog een fietser die zich kwam moeien.

Na Gerhagen kwamen we in het domein van de paters van Averbode, met bossen, heide en vennetjes. Kletsnat kwamen we aan onze middagstop: "Het Moment", aan de abdij. Nog 2 enthousiaste leden zaten ons daar al op te wachten. Het was er tamelijk druk met andere groepen, maar gelukkig waren er voor ons een aantal tafels gereserveerd. Een "croque paterke" was in trek. Een biertje ter plaatse gebrouwen, en enkel daar te drinken (want niet gebotteld), was ook niet te versmaden.

Na de middagpauze hadden ze boven eindelijk begrepen dat de actieve 55 plussers op stap waren, en dus stopten ze met regenen.

Eerst een kijkje genomen op de binnenplaats van de abdij der Norbertijnen met de spiegelvijver en in de gerestaureerde abdijkerk. Pech, want terug op stap zagen we dat geen enkele van de anders zo talrijk aanwezige ijsventers aanwezig was.


Dan maar de terugweg aangevat. Onderweg nog even een ommetje om naar een koppel zwarte ooievaars te kijken. 

De bessen waren al rijp en lekker !!!!

En terug diezelfde fietser van deze morgen…

Terug in Gerhagen konden we zelfs op het terras zitten voor een drankje. Ondertussen werden er al plannen gemaakt voor volgende uitstapjes.

Fijn om deel uit te maken van een hechte en enthousiaste groep. 

Tot ziens.



                              Verslag en foto's wandeling 29 juni : Horendonkse bossen in Essen.

15 personen present aan De Bosrust.
Peter en Vera, die haar sokken was vergeten, net op tijd. Ook Nik kon al toeterend, maar net te laat nog aansluiten.
Rita was weer helemaal 'de oude', waardoor we samen deze wandeling in goede banen konden leiden.

In de voormiddag wandelden we in een acht door deze Horendonkse bossen.
Een deel hiervan is spijtig genoeg verkaveld, waardoor we regelmatig door hondengeblaf werden begeleid.
Auto's werd gevraagd traag te rijden. (S) TOF!!!
We hielden stil bij een brievenbus met een bemoste Ganesha, de hindoegod die alle goeds met zich meebrengt.
Rondkijkend in de tuin, waanden we ons even op Paaseiland.

Op de middag verorberden we een boerenomelet, een broodje gezond of een croque monsieur.
De weergoden waren goedgezind. Een fikse regenbui terwijl wij afrekenden in De Bosrust, verfriste mens en natuur.
2 koppels, Marijke en Ward en Maria en René verlieten ons spijtig genoeg.
11 personen vervolgden de wandeling naast en in de velden.

Een gedeelte hiervan in Nederland op een weinig gebruikt en dus overwoekerd pad.
Het mooiste deel van de wandeling, met dank aan Rita.
Poortjes open, poortjes dicht voor de nieuwsgierige koeien.

Gelukkig was daar Ronny, onze dierenfluisteraar, die de koeien zodanig op hun gemak stelde dat ze allemaal door hem wilden gestreeld worden en ons bleven volgen.
Een beetje verder kwam een zwarte pony in galop aangestormd. Maar aan 'Ronny en de pony ' kwam met een schokje een abrupt einde.
 

Terug in De Bosrust genoten we, anekdotes ophalend, van een welverdiende verfrissing.
Het einde van een erg gezellige dag.
Rita en Els    


                                                             City-trip in eigen land : Hasselt 25 mei 2023
                           Een schitterende dag met kers op de taart : het avondmaal in het Ursulinenhof

Het zonnetje was van de partij, 43 leden klaar om te vertrekken, de bus was zelf te vroeg. Gelukkig geen fileleed. Het stadsplan van Hasselt werd uitgedeeld en de dag planning werd voorgesteld.
Ons eerste bezoek was de Japanse Tuin. Elkeen kreeg een wandelgids met het grondplan en verklaring van de elementen van de tuin. Paul en Leo gaven af en toe een beetje uitleg.

En ja de "Vredesbel" moest geprobeerd worden

Af en toe even uitrusten

Inmiddels was het middag en tijd om iets te drinken en een kleinigheid te eten

De tijd vliegt - 14u30 komen de 2 gidsen ons vervoegen om Hasselt op een andere manier te ontdekken 

Een jenever drinken hoort natuurlijk bij het bezoek

Heerlijk en nu nog de aperitief en het avondeten.

Onze afsluiter was in brasserie "Het Ursulinenhof" waar we genoten van het eten en niet te vergeten de wijn die rijkelijk vloeide. Freddy bracht de sfeer erin en we stemden allen onze stembanden.
Dank aan iedereen voor het bezorgen van jullie foto's. Spijtig kon ik ze niet allen publiceren.

Monique 

                              

                                Verslag en foto's wandeling 27 april 2023 : Klein Willebroek - Willebroek

                                                 En dat de weergoden de 55 plussers goedgezind waren !!!!!

Vertrek : Schippersdorp Klein-Willebroek : tussen de Rupel en het zeekanaal Brussel-Schelde, met nabijgelegen natuurgebieden, een jachthaven, gezellige restaurantjes en een veerdienst naar Boom. Nadat één ieder zijn wens voor de lunch had meegedeeld, konden we vertrekken.

We liepen 600 m langs de Rupel om dan het "Broek De Naeyer" te betreden. Waarschuwingsborden vertelden ons dat we de paden niet mochten verlaten wegens "pfos" en "pfas" in de bodem.
In de 19e en 20e eeuw legde papierfabriek De Naeyer bezinkingsbekkens aan en loosde via de fabrieksloop afvalwater in de Rupel. 

In 2004 sloot de fabriek definitief haar deuren en herstelde de natuur zich met een enorme snelheid. Nu kun je hier genieten van een rijke flora en fauna, een adembenemend stuk natuur

En zo bereiken we de watersportbaan Hazewinkel, vooral bekend om zijn wedstrijdbaan voor roeiwedstrijden. Het merendeel van onze wandelaars waren hier nog nooit geweest en verbaasden zich hoe mooi en rustig het hier is.

In bistro "The Boathouse" werden we verwelkomt door Simonne en Jos.

Na onze rust wandelen we verder langs het water van de Bloso-watersportbaan Hazewinkel en genieten van de stilte. De broekbossen en vijvers van het Broek huisvesten naast bosuilen, spechten, krakeenden en ijsvogels ook roofvogels als buizerd, torenvalk en sperwer. Zelfs 4 nesten van ooievaars werden opgemerkt.

Via het hekje komen we terug in Broek De Naeyer

Sinds enkele jaren hebben ook de otter en de bever, 2 typische waterzoogdieren, zich hier opnieuw getoond en gevestigd. We zien duidelijke sporen waartoe de bever in staat is 

Nog enkele hindernissen overwinnen .......

En enkele inspanningen leveren .....

Afsluiten doen we in Sacchetti's, een bistro aan de jachthaven van Klein-Willebroek.
Iemand heeft duidelijk zin in een tarte tatin.
Het werd 
een ganse dag tussen het groen, het water, de vogeltjes en 17 toffe wandelaars.


                                                     Verslag en foto's wandeling 30 maart 2023 - Meerhout 

                                                       Juicht mensen 't allen kant, want de lente is in 't land.

Sommigen dachten daar echter anders over toen ze wakker werden met een striemende regen.

Toch waren er nog 12 diehards die het erop waagden. Hoe meer naar het oosten, hoe minder regen, en waarlijk een zonnetje bij aankomst in Meerhout.

Op stap dan, eerst voorbij de gerestaureerde watermolen, waar nu het bezoekerscentrum van het Grote Netewoud gevestigd is. We besteedden ook even aandacht aan de vistrap die op de Nete werd aangelegd. 

We volgden een tijdje de kronkels van de Nete, die iets lager stond dan 3 weken geleden, toen ze bijna uit haar oevers trad. Een afwisseling van weiden, bossen en visvijvers, tot we bij een bank kwamen en paaseitjes uit de rugzak toverden. De zon scheen nog steeds in een blauwe lucht (misschien zaten ze in Antwerpen nog steeds in de regen?) De lente liet zich ook merken: het frisgroen (de blaadjes krijgen weer bomen), speenkruid, paarse dovenetel, ogentroost, zijn maar enkele van de ontluikende bloemen. 

Op het einde van onze morgenwandeling gingen we nog het avontuurlijke "Totterpad " verkennen. Eerst een groepsfoto op een 2-verdiepingen bank, waarna we ons over een boomstambruggetje over de Nete waagden. 

Deze linkeroever stond 3 weken geleden bijna geheel onder water, maar we lieten ons niet doen: het overblijvende slijk en modder konden ons niet tegenhouden. In de meest waterige gedeelten moesten we over stapstenen, verder over boomstammetjes, zowel recht als dwars. De meesten waren het erover eens: dit is een "plezant" weggetje. Zij het dat een beetje smosregen de pret kwam bederven. Aan de grote vijver was het al over, maar de stapstenen dwars door de vijver, stonden onder water, zodat we maar wijselijk besloten om eromheen te wandelen.

Middagpauze in café 't Magazijn viel best mee: er was plaats voor ons boven, waar we gezellig met z'n allen rond een grote tafel konden zitten.

De namiddagwandeling had een beetje twijfelende start (deels door gebrek aan knooppuntenbordjes), doch Google Maps bracht de oplossing.

Verder genoten we weer volop van de ons omringende natuur; de zon nog steeds aan een blauwe hemel maar toch een flinke wind. Even oppassen voor 2 fietsers beladen met boomstammen die dwars op het bagagerek lagen, en dat op een smal paadje. 

Het overschot van de paaseitjes moest nog op, en daartoe kwam een bank langs de gemeentelijke visvijver van pas. Op slechts 1 km van het einde duikelde plots de zon, en kregen we een fikse doch kortstondige bui over ons heen. Nadien werden we beloond met een regenboog.

Nog wat napraten in 't café, en we moesten toegeven: de cafébazin had gelijk als ze zei dat het in Meerhout minder regent dan elders.

Totaal deden we ruim 17 km, en of we genoten hebben.

Maria

                   


                        Verslag en foto's wandeling 23 februari 2023 - Herselt.- door Maria en François 

Op de parking van "Mie Maan" was het een blij weerzien van de wandelaars. Niettegenstaande het café normaal gesloten is op donderdag, werd er voor ons speciaal open gedaan. 

Met 19 enthousiastelingen gingen we op stap. Eerst een paar slijkerige weggetjes trotseren alvorens we in het Helschotbos terecht kwamen, waar Willem Elsschot zijn jeugdige vakanties doorbracht.

Maar daar was nog meer slijk! 

Nog enkele omzwervingen door bos en open weiden, stonden we even te kijken naar een tamelijk grote nieuwbouw, waar vroeger de Drossaardhoeve stond; wat het nu gaat worden was nog een vraag.

Terug aan "Mie Maan" konden we genieten van de lunch. Heidi (de bazin) stond er alleen voor, maar toch ging alles vlot van der hand, enkel Charles moest even wachten op zijn spiegeleieren...

Na de middagpauze werd ons groepje aangesterkt met nog 6 wandelaars. Deze keer stapten we richting Hertberg Oost en Varendonk. Deze keer was er minder slijk. Het ons beloofde streepje zon bleek wel een heel klein streepje te zijn; de wolken waren sterker dan de zon.
Toch was het prima wandelweer: geen wind, een temperatuur van 9 ° en droog.

Aan het Varenbroek was er de mogelijkheid om 2 km extra te doen; meer dan de helft van ons groepje ging enthousiast op deze mogelijkheid in. De anderen deden de "gewone" wandeling verder.

We zagen elkaar weer op ons eindpunt: bierkroeg "Den Hulst", waar het nogal druk was en warm.

Goed gezind terug huiswaarts, tot de volgende keer. 16,5 km en de diehards 18,5 km.

Maria